medalion, brąz, śr. 32,5 cm, sygn. p.śr.: W. Oleszczyński / F. 1865 Medalion ze zbiorów rodziny Levittoux. Adela Kleczyńska, śpiewaczka operowa, była drugą żoną Henryka Levittoux – polskiego lekarza, miłośnika sztuk pięknych, przyjaciela Matejki.
Do wylicytowanej kwoty doliczona zostanie opłata aukcyjna.
Wystawa przedaukcyjna czynna od 9 do 17 maja w godz. 10.30-18.00 oraz w dniu aukcji w godz. 10.00-13.00, Salon Desy w Katowicach ul. Mariacka 5.
Władysław OLESZCZYŃSKI (1808-1866)
Rzeźbiarz, medalier, litograf, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli romantyzmu w polskiej rzeźbie. Studiował rzeźbę i rytownictwo na Wydziale Sztuk Pięknych UW (1824). W latach 1826-1830 dzięki stypendium rządowemu kontynuował studia medalierskie i rzeźbiarskie w Paryżu u Davida d`Angers. Po powrocie do Warszawy w 1830 pracował w Mennicy. Brał udział w powstaniu listopadowym, po jego upadku wyemigrował do Paryża, gdzie spędził następnych 25 lat. Związał się z polskimi ośrodkami emigracyjnymi, projektował i wykonywał pomniki Polaków zmarłych na emigracji, współpracował z rzeźbiarzami francuskimi. W 1857 wrócił do Warszawy i zaangażował się aktywnie w życie kulturalne miasta. Dwa lata przebywał we Florencji w poszukiwaniu marmurów dla swych rzeźb (1863-1865). W 1865 na krótko przyjechał do Warszawy, by już w listopadzie powrócić do Włoch, gdzie zmarł. Artysta był autorem monumentalnych pomników, posągów, nagrobków, wykonywał portretowe popiersia, statuetki i medaliony. Wykonał pomniki nagrobne m.in. Maurycego Mochnackiego, Juliusza Słowackiego, pomnik wspólny J.U. Niemcewicza i Karola Kniaziewicza. W 1857 zrealizował dla Poznania pomnik Adama Mickiewicza ( zniszczony w 1940 ). Tworzył liczne medaliony portretowe osób znanych, a także znajomych i przyjaciół. W 1866 powstał medalion dziewięcioletniej Marii Levittoux, córki Henryka z pierwszego małżeństwa. Artysta był również autorem wykonanego w brązie popiersie Henryka Levittoux.
Lit.: M. I. Kwiatkowska "Rzeźbiarze warszawscy XIX wieku", PWN, Warszawa, 1995, ss. 69-80.
Licytuj z DESA