olej, płótno dublowane, 47,5 x 37,5 cm,
u dołu z prawej oraz na odwrocie płótna potwierdzenie autentyczności przez Wojciecha Kossaka: Portret Sufczyńskiego / zrobiony za młodych lat przez ś. p. Ojca / mojego Juliusza / Wojciech Kossak / 1937.
Stan zachowania: po konserwacji.
Powyższa praca, reprezentująca wczesny okres twórczości Juliusza Kossaka, pochodzi ze zbiorów doc. Józefa Ligęzy (1910-1972), wybitnego etnografa, folklorysty, zbieracza śląskich pieśni ludowych, w latach 1963-1972 dyrektora Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu.
Malarz, rysownik, ilustrator, ojciec Wojciecha Kossaka. W latach 1842-1844 studiował prawo na uniwersytecie lwowskim i jednocześnie uczył się rysunku u Jana Maszkowskiego. Do 1850 podróżował po wschodnich kresach Polski, studiując rodzimy krajobraz i odwiedzając dwory szlacheckie, gdzie miał sposobność obserwować życie lokalnego ziemiaństwa. W tym czasie poznał Piotra Michałowskiego. W latach 1853-1855 mieszkał w Warszawie, tu zaprzyjaźnił się z W. Gersonem, F. Kostrzewskim, M. Olszewskim, H. Pillatim i J. Szermentowskim. Z Warszawy wyjechał na 5 lat do Paryża, gdzie poznał twórczość Horacego Verneta. Po powrocie do Warszawy w 1860 kierował działem artystycznym Tygodnika Ilustrowanego, był członkiem Komitetu TZSP. Lata 1868-1869 spędził w Wiedniu i Monachium, gdzie 10 miesięcy studiował w pracowni Franza Adama. W 1869 zamieszkał na stałe w Krakowie aktywnie uczestnicząc w życiu publicznym i artystycznym miasta. Był wybitnym akwarelistą, swój nieprzeciętny talent rozwijał obserwując naturę i wykorzystując temperament i wyobraźnię. Malował sceny batalistyczne, historyczne i rodzajowe. Najważniejszym motywem w jego twórczości był koń, malowany ze znawstwem i zamiłowaniem. Poza malarstwem wykonywał rysunki i ilustracje do książek, czasopism i kalendarzy.
