Malarz, kształcił się u swego ojca malarza Franciszka Teodora Ejsmonda. Od 1910 swoje prace wystawiał w warszawskim TZSP. W 1929 w gronie artystów niestowarzyszonych na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu wystawił dwie akwarelowe kompozycje: "Róże" i "Rododendron". Artysta kilkakrotnie zasiadał w sądach konkursowych TZSP, gdzie od 1937 pełnił szereg funkcji. Zaraz po wybuchu wojny we wrześniu 1939 wyjechał z Warszawy do Lublina, wywożąc zbiory Zachęty, m.in. "Bitwę pod Grunwaldem" i "Kazanie Skargi" J. Matejki. Zginął podczas bombardowania Lublina. Najchętniej malował kwiaty, martwe natury o motywach łowieckich, portrety. Tworzył w technice pastelu, posługiwał się farbami akwarelowymi i olejnymi.
