Malarz, grafik pedagog; w latach 1912-1918 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Teodora Axentowicza i Józefa Mehoffera. W 1925 był w Paryżu, skąd podróżował na południe Francji, gdzie namalował wiele studiów pejzażowych i widoków architektonicznych. W latach międzywojennych wykładał rysunek na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej, a po II wojnie światowej na Politechnice w Gdańsku oraz w Szkole Sztuk Pięknych w Sopocie. Członek kilku ugrupowań artystycznych, m.in. z Cechem Artystów Plastyków ?Jednoróg? i grupą ?Nowa Generacja?. Ponadto uczestniczył w licznych wystawach w kraju i za granicą, m.in. w międzynarodowej wystawie w ?Sztuka i technika? w Paryżu (1937), w światowej wystawie w Nowym Jorku (1939); wystawiał też w Brukseli (1926, 1929), Sztokholmie (1927), Amsterdamie (1929), Filadelfii (1933), Hamburgu (1935), Monachium i Tokio (1939), Berlinie 1947, Wiedniu (1949). Był autorem książek i malarstwie. Malował pejzaże, martwe natury, portrety i kompozycje figuralne. W jego wczesnych pracach widać fascynację sztuką Wyspiańskiego, później artysta zainteresował się doświadczeniami kubizmu, a z czasem i postimpresjonizmu. Twórczość lat pięćdziesiątych wiąże się z nurtem abstrakcji aluzyjnej. Obok malarstwa artysta zajmował się także grafiką.
