Jan WYSOCKI

Jan WYSOCKI (1873-1960)

Rzeźbiarz, medalier, malarz. W 1893 rozpoczął studia malarski w akademii monachijskiej, od 1896 kontynuował naukę w Paryżu w Académie Julian i w Académie Collarossi, wrócił do Monachium w 1898 by zakończyc studia. Odbył podróż artystyczną do Włoch, gdzie zaprzyjaźnił się z rzeźbiarzem Antonim Madeyskim. Znajomość z Madeyskim oraz obcowanie ze sztuką włoską i antykiem sprawiają, iż artysta zainteresował się rzeźbą. Ponowny pobyt w Rzymie ugruntowuje jego zainteresowanie rzeźbą, m.in. dzieki wskazówkom i pomocy Madeyskiego. W 1904 wraca na kraju, zakłada w Katowicach prywatną szkołe sztuki, uczy w polskim gimnazjum w Sosnowcu. W 1908 ponownie wyjeżdza do Paryża i z sukcesem wystawia na Salonie swoje prace medalierskie, sukcesem jest kolejny dwuletni pobyt artysty w Monachium. W czasie 1. wojny służy w artylerii na froncie południowym. W 1919 wraca do Polski i w latach 1919?1923 pełnił funkcję wicedyrektora i profesora Wydziału Rzeźby i Brązownictwa w Państwowej Szkole Przemysłu Artystycznego w Bydgoszczy. W 1923 przeniósł się do Poznania, gdzie kierował Wydziałem Rzeźby i Brązownictwa w Instytucie Sztuk Plastycznych. Należał do Grupy Artystów Wielkopolskich ?Plastyka?. Uczestniczył aktywnie w dorocznych Salonach Sztuki, był członkiem zarządu Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, członkiem komisji kultury i sztuki zarządu miasta Poznań. W 1940 został wysiedlony do Sosnowca. Po wojnie zamieszkał w Katowicach. Artysta jest autorem licznych medali portretowych osób zasłużonych dla kraju, artystów, uczonych. W 1925 na zorganizowanej w poznańskim Salonie Sztuki wystawie jego prac zaprezentowano kilkast rzeźb i medali. Poza medalami i plakietami o tematyce portretowej, czy rodzajowej dorobek artystyczny Wysockiego to także rzeźba pełnoplastyczna. Podczas podróży wakacyjnych artysta często wracał do malarstwa, stąd liczne szkice pejzażowe i widoki z Polski, Włoch i Francji. (Joanna Eckhardt, "Jan Wysocki - jego rzeźby i medale", Towarzystwo Numizmatyczne w Poznaniu, Poznań, 1939).