Technika mieszana, tektura, 64 x 52 cm, dat. 1959, sygn. p.d.: Kobzdej 59. Opinia p. Janiny Ładnowskiej, Łódź 15 grudnia 1980 r.
Twórczość Aleksandra Kobzdeja zmieniała się dynamicznie od początkowej fascynacji postimpresjonizmem przez nurt realistyczny, epizod z informelem, aż do własnych, indywidualnych eksperymentów w obszarze malarstwa materii. Sam artysta tak opisywał inspiracje dla powstałych po 1957 roku prac: "Bliskie mi jest malarstwo starych ikon, malarstwo buddyjskich świątyń, bliska jest mi zawarta tam skomplikowana i nabożna narracja o życiu i śmierci". Kompozycja abstrakcyjna z 1959 roku, utrzymana w jasnej, ale zdecydowanej tonacji barwnej, z wyszukanymi niuansami kolorystycznymi niewątpliwie odwołuje się do słów artysty, łącząc walory malarskie dzieła z przekazem o podłożu filozoficznym i psychologicznym.
Aukcja 156 / Poz. 66 - KOMPOZYCJA ABSTRAKCYJNA, BEZ TYTUŁU
Do wylicytowanej kwoty doliczona zostanie opłata aukcyjna.
Aleksander KOBZDEJ (1920-1972)
Pochodził z Oleska (woj. tarnopolskie). Już w trakcie nauki w Gimnazjum i Liceum Matematyczno-Fizycznym im. Żółkiewskiego we Lwowie uczył się rysunku u Tomasz Kubali i rzeźby w pracowni Janiny Reichert-Tothowej. W 1939 roku rozpoczął studia malarskie u Władysława Lama na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej. Studia architektoniczne kontynuował w trakcie okupacji na kursach technicznych. Po powrocie do kraju we wrześniu 1945 podjął na krótko naukę w krakowskiej pracowni Eugeniusza Eibischa; w listopadzie został asystentem Lama w Gdańsku. Początkowo prowadził działalność pedagogiczną w WSSP w Sopocie i na Politechnice Gdańskiej, a od 1951 roku aż do śmierci na ASP w Warszawie.
Cyklami rysunków reportażowych zaowocowały wyprawy z Wojciechem Żukrowskim do Chin i pogrążonego w wojnie Wietnamu (1953/54) oraz z Tadeuszem Różewiczem po południowej Polsce (1954). (Nie)sława twórcy "Podaj cegłę" nie przeszkodziła mu w przyjaźni z Różewiczem, Mikulskim, Brzozowskim, Nowosielskim, Skarżyńskim i in. Kontakt z Eibischem dał mu mocne podstawy kolorystyczne, a już ok. 1947 r. zaczął asymilować nurty od postkubistycznych do abstrakcyjnych. Po epizodzie socrealistycznym wyewoluował w kierunku informelu, od lat 60. coraz barwniejszego w kolorystyce (dotychczas utrzymanego w szarościach). Ok. poł.60.XX w. oddał się eksperymentom przestrzenno-kinetycznym, czego owocem jego sztandarowy cykl Szczelin.
Licytuj z DESA